Członkowie honorowi
Maria Skłodowska-Curie
Polska chemiczka i fizyczka, współtwórczyni nauki o promieniotwórczości. Laureatka Nagrody Nobla w 1903 w dziedzinie fizyki wraz z mężem Pierre’em Curie i z Henrim Becquerelem, za badania nad odkrytym przez Becquerela zjawiskiem promieniotwórczości oraz w 1911 w dziedzinie chemii za odkrycie polonu i radu, wydzielenie czystego radu i badanie właściwości chemicznych pierwiastków promieniotwórczych.
Władysław Natanson
Pierwszy prezes i jeden z założycieli Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Przedmiotem jego badań były: teoria kinetyczna gazów, termodynamika procesów nieodwracalnych i jej zastosowania do hydrodynamiki płynów lepkich, teoria elektronów, teoria promieniowania i optyka. W fachowych pismach zagranicznych oraz w sprawozdaniach Polskiej Akademii Umiejętności ogłosił szereg prac z optyki i innych działów fizyki teoretycznej.
Frederic Joliot-Curie
Pracował jako asystent Marii Skłodowskiej-Curie w Instytucie Radowym. W 1926 roku poślubił jej córkę, Irène Curie. Wraz z żoną odkrył zjawisko tworzenia par elektron-pozyton (pozytonium) z fotonów; w 1934 r. wspólnie odkryli i badali zjawisko sztucznej promieniotwórczości. Za te odkrycia zostali wspólnie uhonorowani Nagrodą Nobla z chemii w 1935 r. Od 1950 r. do śmierci pełnił funkcję prezydenta Światowej Rady Pokoju.
Stefan Pieńkowski
Jeden z założycieli i wieloletni prezes Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Prowadził prace doświadczalne nad zjawiskiem fotoluminescencji, zjawiskiem Ramana, zastosowaniami promieni X do analizy strukturalnej i promieniotwórczościa. Stworzył warszawską szkołę fizyki doświadczalnej, w której rozwijano wszystkie kierunki badań i z której wyszło kilkudziesięciu późniejszych profesorów fizyki wyższych uczelni.
Wojciech Rubinowicz
Wieloletni prezes Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Zajmował się głównie kwantową teorią promieniowania, teorią dyfrakcji i fizyką matematyczną. Światową sławę przyniosły mu między innymi odkrycie reguł wyboru dla przejść kwantowych w atomach (1918) i teoria elektromagnetycznego promieniowania kwadrupolowego (1928-1930), a także prace na temat dyfrakcji światła (tzw. teoria Younga-Rubinowicza).
Alfred Kastler
Prowadził badania w dziedzinie fizyki kwantowej i spektroskopii, wyjaśniając interakcje pomiędzy światłem a atomami. W swoich eksperymentach używał techniki nazwanej przez siebie „optycznym pompowaniem”, łączyła ona elementy rezonansu optycznego i magnetycznego.Za wkład w rozwój metod optycznych w spektroskopii atomowej otrzymał w roku 1966 Nagrodę Nobla.
Aleksander Jabłoński
Prezes Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Prowadził prace dotyczące optyki atomowej i molekularnej. W 1933 roku opublikował w „Nature” komunikat, w którym umieścił schemat poziomów energetycznych cząsteczki barwnika. Schemat ten pozwolił wyjaśnić występowanie różnych form luminescencji obserwowanej w roztworach i został potem nazwany diagramem Jabłońskiego. Jest uważany za twórcę „toruńskiej szkoły fizyki”
Stanisław Mrozowski
Przedstawił koncepcję badań eksperymentalnych nadsubtelnych struktur atomowych wykorzystujących rodzaj filtra Zeemana obecnie znany jako filtr Mrozowskiego. Był dyrektorem Laboratorium Badań Węgla w Buffalo, USA, które stało się światowym centrum fizyki węgla. Założył międzynarodowe czasopismo „Carbon”, które redagował przez 20 lat. Brał udział w pracach nad projektem Manhattan.
Zdzisław Wilhelmi
Prezes Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Dyrektor Wydziału w Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu. Jego dorobkiem jest ponad trzysta publikacji w czasopismach naukowych z dziedziny fizyki jądrowej o światowym zasięgu. Wychowawca nowej kadry polskich fizyków jądrowych. Większość jego uczniów doszła do tytułów profesorskich
Marian Mięsowicz
Twórca metody opisu lepkości cieczy anizotropowych (ciekłych kryształów). Do dnia dzisiejszego za Mięsowiczem wyróżnia się osiem współczynników lepkości dla takich cieczy. Zajmował się też fizyką cząstek elementarnych oraz fizyką jądrową. Twórca zakładu Fizyki Jądrowej na Uniwersytecie Jagiellońskim, inicjator uczestnictwa polskich fizyków w europejskim centrum badań jądrowych Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych.
Andrzej Kajetan Wróblewski
Jego specjalnościami są fizyka cząstek elementarnych (fizyka wysokich energii) oraz historia fizyki. Znalazł związek między średnią krotnością produkowanych cząstek i dyspersją ich rozkładu (formuła Wróblewskiego). Wprowadził też tzw. współczynnik Wróblewskiego, opisujący tłumienie kwarków dziwnych. W miesięczniku „Wiedza i Życie” opublikował setki felietonów o znanych uczonych, pod nazwą Uczeni w anegdocie. Napisał dziesiątki książek na temat historii fizyki, szczególnie w Polsce
Henryk Szymczak
Prezes Polskiego Towarzystwa Fizycznego i członek (Fellow) Europejskiego Towarzystwa Fizycznego. Zajmuje się fizyką ciała stałego, magnetyzmem, nadprzewodnictwem, spektroskopią. Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk
Franciszek Kaczmarek
Pod jego kierunkiem prowadzone były pionierskie badania na skalę krajowa nad konstrukcją lasera, które zakończyły się pełnym sukcesem - pierwszy laser rubinowy został uruchomiony w Poznaniu 5 grudnia 1963, zaś pierwszy maser 2 stycznia 1964. Po przejściu na emeryturę w 1999 roku skonstruował laser światłowodowy w paśmie zielonym, wzbudzany wiązką podczerwoną z lasera półprzewodnikowego
Frank Wilczek
Amerykański fizyk pochodzenia polsko-włoskiego, popularyzator nauki. Zasłynął głównie jako teoretyk cząstek elementarnych, zwłaszcza chromodynamiki kwantowej, gdzie badał między innymi asymptotyczną swobodę, za co został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki w 2004 roku, razem z H. Davidem Politzerem i Davidem Grossem. Z kolei w 2022 roku przyznano mu Nagrodę Templetona za rozwój badań nad ciemną materią, oraz rozpatrywanie rezultatów swoich dociekań w szerszym, filozoficznym kontekście.
Andrzej Nadolny
Specjalista w dziedzinie fotoprzewodnictwa półprzewodników i izolatorów. Pracował w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk, w zespole zajmującym się fizyką półprzewodników. W latach 90-tych kierował zespołem fizyki i technologii warstw epitaksjalnych. Przez wiele lat brał czynny udział w organizacji Olimpiady Fizycznej oraz Turnieju Młodych Fizyków, a w latach 2000-2006 był sekretarzem generalnym Międzynarodowego Turnieju Młodych Fizyków. W roku 2016 uzyskał nagrodę World Federation of Physics Competitions za zasługi dla rozwoju międzynarodowych konkursów fizycznych.
Wojciech Nawrocik
Specjalista w zakresie badania struktury i dynamiki kryształów molekularnych, popularyzator nauki. Członek Międzynarodowej sieci EUPEN (ang. European Physics Education Network) zajmującej się monitorowaniem nauczania fizyki. Laureat konkursu PAP "Popularyzator Nauki 2018". Wieloletni koordynator polskiego uczestnictwa w konkursach dla nauczycieli fizyki "Physics on stage"
